تکنولوژی بکار رفته در cpu های دو هسته ای

در چندین ماه گذشته پیشرفت های جدیدی در طراحی پروسسورها، بویژه از طرف شرکت AMD حاصل شد. این شرکت علاوه بر اینکه یک cpu با طراحی کاملا ْ۶۴ بیتی عرضه کرد که باعث برتری یافتن این شرکت در بازار کامپیوترهای رومیزی پیشرفته گردید، همچنین در حذف کنترل کننده های حافظه (MCH) پیشقدم شد که در عملکرد Athlon ۶۴ و چیپهای optron یک پیشرفت قابل ملاحظه نسبت به پروسسورهای intel به حساب می آید. اینتل به طور متقابل پروسسور سازگار ۶۴ بیتی را عرضه نمود. به تازگی نیز هر دو شرکت پردازشگرهای دوهسته ای را عرضه نموده اند، این پروسسورها بهتر از آن چیزی که شما انتظار دارید کار می کنند. پروسسورهای اینتل و AMD هر دو دارای دو هسته پروسسور، در حال کار در یک قالب می باشند که هر یک از هسته ها بصورت مستقل توابع و پردازشهای داده را انجام می دهند (در مورد اینتل این مورد کامل تر است) و هر دو این هسته ها توسط نرم افزار سیستم عامل هم آهنگ می گردند.

سه کاناله بودن يا نبودن!

با آن که مدتي به نسبت زيادي از ارائه فناوري Triple channel مي‌گذرد اما اين فناوري هنوز مورد توجه بسياري از کاربران است و تعدادي زيادي از کاربران دوست دارند بدانند اين فناوري چگونه کار مي‌کند و روش صحيح محاسبه پهناي باند حافظه در اين فناوري چيست؟ در اين مقاله که توسط يکي از کاربران سايت نوشته شده است، به زباني ساده اين موضوع را مورد بررسي قرار خواهيم داد.

اتصالات ناامن: بررسی اصول ابتدایی

از نظر متخصصان آی‌تی، یا حتی کاربران حرفه ای کامپیوتر، رمزهای عبور چیز جدیدی نیستند. اما واقعیت این است که ارسال این رمزهای عبور، یا هر اطلاعات حساس دیگری، خواه شماره حساب بانکی‌تان باشد، یا ارتباط ‌تان با اداره، بایستی از طریق یک اتصال (connection) امن انجام شود. این یک نکته ابتدایی امنیت است، و چیزی است که هر فردی که به دنبال چگونگی کارکرد اینترنت باشد‌، به زودی آن را کشف خواهد کرد.

زمانی که شما به یک وب‌سایت مهم مراجعه می‌کنید، به عبارت https:// در نوار آدرس مرورگرتان دقت می‌کنید. وقتی که لازم است پوشه‌هایی را با همکلاسی‌های‌تان به اشتراک بگذارید، ابتدا VPN را وصل می‌کنید، تا اطمینان یابید هیچ فردی قادر به شنود ترافیک‌ تان بر روی شبکه و دستیابی به اسناد مهم تان نیست. حتی ممکن است که شما با اتفاقات امنیتی که ‌این روزها رخ می دهد، دچار سوظن شوید. به طوری که به صورت دستی گواهینامه‌های امنیتی را نیز بررسی کنید.

اما این رفتار تنها بخشی از آنچه را که ما در اینترنت انجام می‌دهیم، پوشش می‌دهد. ما اتصالات بسیاری ایجاد می‌کنیم، و اغلب اوقات، کامپیوترهای ما این اتصالات را برای ما ایجاد می‌کنند، چیزهایی را به سرورهای راه دور ارسال می‌کنند، تقریبا اغلب اوقات از پروتکل‌های اختصاصی که از HTTP استفاده نمی‌کنند، استفاده می‌شود. اما آیا این اتصالات امن هستند؟ اگر بعضی از اینها اطلاعات را به صورت متن ساده یا همان Plaintext درون شبکه رد و بدل کنند، شما چگونه متوجه خواهید شد؟ اجازه دهید که از برخی مبانی اولیه در خصوص اتصالات امن و ناامن پرده برداریم.